Imagin ze Skipperem

Imagin ze Skipperem

PRZEDMOWA:

Imagin krótkiej treści. Czysty bezsens...facepalm gwarantowany.
Ponieważ dotyczy on PzM, umieszczam go na blogu w etykietce:
„imagin 2014” .
Nie jestem odpowiedzialna za różne nieprzyjemności typu tęczorzygi tą słodkością...
Mimo wszystko zapraszam na pierwszy tego typu tekst na moim blogu. Zaczynamy!
Legenda: puste miejsce – miejsce na twoje imię
Phillip – imię ludzkie Skippera (mądra Wiktoria wpisała je do opowiadania o pingwinach-ludziach).

Wszędzie słyszałaś, że dziś jest piątek. Leniwie przeciągałaś się na łóżku.W pewnym momencie zdecydowałaś – dłuższe leżakowanie nie ma największej logiki.
„Trudno. Ale nie jestem w przedszkolu”- pomyślałaś, uśmiechając się lekko pierwszy raz tego dnia. Wykonałaś poranne czynności, zjadłaś śniadanie i przebrałaś się w kwiecistą, kusą sukienkę. Nadchodziło lato, więc pozwalałaś sobie na takie poprawki kosmetyczne ubioru.
Chciałaś wyjść, byłaś gotowa, ale zadzwonił dzwonek do drzwi.

 „W takim ważnym momencie” - pomyślałaś, trochę wściekła.

„Otwarte” – zaćwierkałaś najsłodszym tonem głosu. Niestety, osoba dalej dobijała się do drzwi. To koniec – podeszłaś do drzwi, aby dowiedzieć się w końcu kto to.
- Słu...- nie dokończyłaś, ponieważ zastałaś tam...Skippera.
- Witaj, ________. Ja, Phillip chcę, aby nasza przyjaźń znaczyła po wieki „coś więcej”- rzekł chłopak wręczając Ci piękny bukiet składający się z hiacyntów, róż, eustomy, groszku pachnącego oraz ostróżki.





- Kocham Cię, _________, jesteś moim światem. Prawdziwym powietrzem. Każdy dzień spędzony z Tobą jest udany. Kolejny jest lepszy od poprzedniego. Choćby miało to brzmieć banalnie z moich ust – jest to najprawdziwsza prawda. – dokończył, wręczając pudełko czekoladek w kształcie serca. – Pięknie wyglądasz w tej sukience. – dodał, a Ty zarumieniłaś się. Chwila niepewności.

„Dlaczego zostawiam go w takiej niepewnej sytuacji?!” – krzyknęłaś w myślach. Nie tracił cierpliwości. Jego twarz nadal promieniała uśmiechem.

- J-j-a... – próbowałaś wypowiedzieć...

 – Ja również Cię kocham, Phillip! – wreszcie wypowiedziałaś ostateczne słowa. Rzuciłaś mu się na szyję. Objął Cię w talii. Chwila pocałunku. Ta wyczekiwana, magiczna. Żadne słowa nie opiszą tej magicznej chwili.
- I zawsze będę. – odrzekłaś uśmiechnięta. On również odwzajemnił uśmiech.
Byliście szczęśliwi jak małe dzieci – z takiej krótkiej, ale pełnej emocji chwili...

Po spacerze, jako świeżo upieczona para zorganizował przyjęcie-kolację w kosztownej, Twojej ulubionej restauracji (przyjechał po Ciebie równo o osiemnastej!). Cały wieczór byliście zadowoleni z ostatnich chwil spędzonych razem. Zabawa, wspólny taniec i kolacja, która była jedną z najlepszych w całym Waszym życiu.

„Ten dzień był i będzie najlepszą, najlepiej wykorzystaną chwilą spędzoną razem z Tobą, Skarbie – powiedział Phillip, całując Cię w usta podczas powrotu. Ostatni raz tego dnia, wieczoru.


Koniec!


I jak? J Taki wielkanocny imagin, ponieważ Pingwinki dopiero po świętach! Uważam, że całkiem nieźle mi wyszło, chociaż bardziej podoba mi się wersja elektroniczna niż jednostronicowa, prostacka w zeszyciku z humanizacją.
Wyraźcie opinię w komentarzu – jeśli macie czas, aby cokolwiek napisać pod takimi wypocinami. ^^

Gorąco pozdrawiam, życzę Wesołych Świąt!